Prachtige dagen, vol zon en zaligheid hielden aan. Elf scooters togen zondag 4 oktober naar Wissel (D) voor de Niederrheinrit. Deze jaarlijkse clubrit in Duitsland, met een kersverse ‘opa’ Heinrich als ritmeester en Monica als onvolprezen gastvrouw, is altijd verrassend voor de deelnemers en de ritmeester zelf. Heinrich volgt zijn Fingerspitzengefühl en voert ons over met droge modder besmeurde weggetjes, het maïs net gemaaid en gedorst, en menig Baustelle. Het zat de meester niet mee, maar uiteindelijk wonnen we het van de gele borden.
Een plotse en indrukwekkende stop werd gemaakt bij een imposante begraafplaats van gevallen geallieerden uit WOII. Daarna werden bijzondere keuzes gemaakt: een traag voorbijrijden van de Turmgarage etalage in Kleve met klassieke Porsches, een Alfa Romeo en een Vespa. Daarna flanerend per Vespa over het splinternieuwe universiteits complex. Verkeersborden stonden er soms wat doelloos bij.
Kaffee mit ApfelStrudel of -Kuchen en koffie en choco gingen er goed in. Daarna dapper door, stilletjes denkend aan broodjes met warme worst.
Vaak combineert Heinrich zijn rit met een oldtimertreffen in de buurt van Rees. Dat was hem dit jaar niet gelukt, maar wie weet tovert hij wat anders uit zijn hoed? Ik wachtte met spanning af.
Na het smakelijke bezoek aan Kleve volgde een overzichtelijk en zonnig stuk over de rijndijk. Dan haaks rechts richting Warbeyen. Het tempo viel stil en ging over in een U-bocht. We waren terecht gekomen aan de staart van een optocht! Maar, ritmeester kent de omgeving en pakte de rit weer op … om enkele kilometers verderop door de politie tot stilstand te worden gemaand. Warbeyen viert oogstfeest. Het was gelukt voor de tweede keer de optocht te naderen, maar nu met een veel betere plek voor ons als toeschouwers. Oude trekkers, skelters, fietsen, diverse blaaskapellen en verklede bewoners trokken aan ons voorbij. Twintig minuten later sloten wij er achter aan en na nog wat geduld van de vespisten en hun koppelingen kon de rit uiteindelijk worden hervat. De laatste kilometers vlogen voorbij, de worsten waren al te proeven in de helm bij het binnenrijden van Wissel.
Het smaakte heerlijk: de worsten, de broodjes, de mosterd en de Apfelschorle. Heinrich nam zijn ritvergoeding graag in ontvangst en samen met zijn Monica zwaaide hij de gasten uit. Voldaan en wat rozig van de zon, de frisse wind en de blauwe dampen keerden we huiswaarts. Es war wieder toll!