17 mei 2012: Hemelvaartrit

Om 10.30 uur werden de argeloze en vroege hemelvaart-terrasgangers verrast toen de eerste tweetaktluchtjes loom, door een zacht briesje, vanaf het parkeerterrein over het terras werden uitgestrooid. De eerste deelnemers arriveerden namelijk. Het bleek deze rit uiteindelijk om een select groepje Vesparijders te gaan, edoch… klein maar fijn!
Er ontspon zich tijdens het koffiedrinken een onderhoudend gesprek met een Yamaha scooterrijder die overwoog om een Vespa te gaan kopen. Toevallig kampeerde hij op een camping bij Dalfsen en, nóg toevalliger, had hij ook op onze website gezien dat wij deze dag een Hemelvaartrit gingen rijden die vertrok bij Van der Valk in Zwolle. Dit alles wilde deze enthousiasteling niet missen, dus kwam hij even een kijkje nemen. Nee, hij kon niet meerijden want hij had ’s middags weer andere verplichtingen. Wellicht tóch weer een nieuw lid in de toekomst?
Ben was deze keer ook weer gekomen om even koffie met ons te drinken en ons uit te zwaaien. Ook Wim, de echtgenoot van onze ritmeester Mariska, was bij de koffie aanwezig. Hij schoot wat foto’s en zwaaide ons uit.

Voordat het ritverslag volgt nog even de aandacht voor een ander novum dat de moeite van het vermelden waard is: Wij hadden deze rit geen scooter (zoals gebruikelijk) als hekkensluiter van de stoet, maar een heuse Porsche Boxer Cabrio! Wél met de clubvlag van VCGE over het kofferdeksel gedrapeerd.
Nico heeft noodgedwongen deze andere hobby uit de mottenballen gehaald. Zijn MP3 was kort tevoren door een collega met een gangetje van 80km/h in de sloot geparkeerd. Koppig als ze soms kunnen zijn pikte de MP3 dit niet niet en deze verklaarde zich, uit protest tegen een dergelijke behandeling, subiet total-loss! Inmiddels is Nico al weer bezig met een ander driewielig monstertje. Dus de volgende keren kunnen wij hem weer gewoon als scooter-rijder in ons midden verwelkomen.

Even na elven brak het moment aan waar de deelnemers uiteindelijk voor waren gekomen: de rit! De Vespa’s werden gestart. Met zeven scooters en de Porsche gingen we op pad. De Hemelvaart-terrasgasten bij Van der Valk werden wederom getrakteerd op nog wat welriekende hemelsblauwe tweetakt-rook.
Mariska voorop, ondergetekende met de 50S daar als ‘snelheidsbegrenzer’ achteraan en de rest, Sybrand (let op, hij gaat straks de Dakarrally met de Vespa rijden!), Douwe, Frans (VC Groningen) en onze nieuwste leden Wim en Swaniek op hun prachtig gerestaureerde 150 VBB-1, volgde gezagsgetrouw en baksteensgewijs. Dat laatste was voor de bezemwagen wat lastig dus Nico hield het maar gewoon bij rechts rijden. Door de dorpjes Wijthmen, Laag Zuthem, Windesheim met een prachtig landhuis voerde de rit via Herxen naar de koffiestop bij het veerpont van Wijhe.
Het is inmiddels traditie dat de ouders van Mariska bij de door haar uitgezette toertochten de eerste koffiestop verzorgen. Helaas is de vader van Mariska vorig jaar overleden. Ondanks dit gemis wordt de traditie tóch dapper voortgezet. Behalve door haar moeder nu ook door haar zus en nichtje. Ze stonden ons op te wachten met thermoskannen dampende koffie en thee én natuurlijk heel veel (soorten) koek. Familie, ook deze keer weer heel hartelijk bedankt voor het feit dat we ook deze rit weer enorm door jullie zijn verwend.

De rit werd vervolgd via het pontje en de dijk langs de IJssel naar Veessen met haar mooie idyllische dijkhuisjes. We verlaten de dijk richting Heerde. Na het Overijsselse- en rivierenlandschap kwamen we nu weer in de heel andere omgeving van het bosrijke Heerde/Epe. De tocht voerde over De Knoebel richting ’t Harde en dwars door het door dagjesmensen graag bezochte Elburg, op weg naar onze lunchstop bij het net even buiten Elburg en aan het Randmeer gelegen Restaurant De Waterman. We genoten van de gastvrijheid daar en een welverdiende lunch. We hadden er inmiddels zo’n 60 km op zitten.

Na de lunchstop weer even terug door het nog steeds drukbezochte Elburg en daar de dijk aan-de-vaste-land-kant op. Wat wàs ik blij dat ik in het restaurant geen toetje had genomen. We werden onthaald op een aaneengesloten wolk mugjes van een zodanige ‘mug-dichtheid’ dat stofbril of vizier niet afdoende bleken. Hoe ze het voor elkaar kregen weet ik niet, maar ze waren hoe dan ook binnengedrongen. Lekker toetje dus.
Gelukkig nam de mugbuiïgheid wat af toen we Noordeinde naderden. Langs de weg zagen we een schuurtje dat al lang vergeten was hoe het woord onderhoud ook al weer klonk, maar wel voorzien was van grote ramen met daarachter een uitgebreide bonte verzameling poppen. Heel apart.
Via Kamperveen reden we weer naar de dijk langs de IJssel en bij De Zande konden we het rivierwater weer in het wat weifelende zonnetje zien schitteren. In het midden van dat dijktraject moesten we weer even van de dijk af om hem later weer op te pikken tot aan de oude rijksbrug bij Zwolle. Nog èven langs de prachtige singels om uiteindelijk na een tocht van ruim 90 km weer aan te komen bij ons vertrekpunt.

We hebben de dag op gepaste wijze afgesloten met alom zeer waarderende woorden voor Mariska. Zoals gezegd, deze rit was beslist een topper. Ook voor de Vespisten die deze keer verhinderd waren is de rit zeker het rijden waard. Daarom sluit ik graag af met een zin van Mariska uit een mailtje aan mij: “Ik kan de rit natuurlijk altijd nog een keer rijden met liefhebbers. Ik genoot er immers zelf ook van.”

Johan bedankt voor het ritverslag

Foto Album