In het zonnetje: Johan

Johan is na 6 jaar trouwe dienst per 2014 afgetreden als penningmeester van de VCGE. Met enige regelmaat verscheen hij bij ritten. Wel steeds op een duitse tweewieler. De reden hiervoor is dat de Vespa, die voor Johan reden was om lid te worden van de Gelderse Vespisten, nog enige aandacht behoefde. Inmiddels zijn er grote stappen gezet door Johan en zijn zwager. Trouw en met liefde gingen zij aan de slag met hun restauratieproject: Vespa 150 GLA, kenteken UR-86-38. De hoogste tijd om Johan in het zonnetje te zetten.

Geschiedenis:
Nieuw aangeschaft in 1963 door mijn schoonvader Sijbren Dijkstra, die dit restauratieproject jammer genoeg niet meer heeft kunnen meemaken. Bovendien denk ik dat als dat wel zo geweest zou zijn, hij ons wekelijks flink zou hebben aangespoord om toch vooral ‘meters te maken’. Met ‘ons’ bedoel ik mijn zwager Piet, waarmee ik samen in 2011 dit avontuur ben aangegaan.
Op het moment dat de auto in het gezin Dijkstra zijn intrede deed studeerde Piet in Wageningen. Als oudste zoon had hij het genoegen deze Vespa te mogen gebruiken. Na afloop van z’n studie heeft Piet in overleg met zijn vader de Vespa weggegeven aan een studiegenoot die er wel heil in zag er nog wat mee rond te rijden én om hem t.z.t. te gaan opknappen. Een aantal jaren geleden kregen we het bericht dat deze vriend was overleden en na enige tijd rijst dan toch de vraag: ‘wat is er eigenlijk met de scooter gebeurd?’. Mijn schoonmoeder, altijd kordaat, woonde in de buurt van de weduwe van deze vriend en ging poolshoogte nemen. De Vespa stond daar nog steeds onaangeroerd weg te kwijnen in een half open kapschuur bij de boerderij. ‘Mogen wij hem weer terug hebben?’ “Natuurlijk, neem maar mee” was de reactie en zo kwam de scooter na zo’n 35 jaar weer terug in de familie.
De restauratie:
Nadat we de schrik te boven waren van de staat waarin de 150 verkeerde zijn we enthousiast aan de slag gegaan om hem geheel te strippen. Motor is uit elkaar geweest, alle rubbers, pakkingen en keerringen vervangen, zo ook de koppelingsplaten. Verder direct bij het strippen alle te vervangen onderdelen genoteerd zoals rubbers, plaatjes, stripjes, handvatten, buddyseat, km-teller etc. Een hele waslijst die we destijds bij Mauro Pascoli in Italië hebben besteld. Later ontdekten we dat dit eenvoudiger ook dichter in de buurt kon, bijvoorbeeld bij SIP Scootershop in Duitsland of Vespa classic parts in Maasmechelen België, waar we nog wat aanvullende zaken hebben besteld. Deze laatste is overigens aan te bevelen als je een zeer vlotte levering op prijs stelt!
Lang op zoek geweest om een gerenommeerde en betaalbare spuiter te vinden die Piet uiteindelijk in Drachten heeft gevonden. Alle te spuiten onderdelen daar naartoe gebracht. Dat is nog een stevige uitzoekklus als je later niet verrast wilt worden omdat je toch nog wat kleinere delen vergeten bent. De spuiter achtte volledig stralen noodzakelijk. Ook een hele goede straler in Drachten gevonden. Het resultaat was verbluffend mooi, er was écht vakwerk geleverd! Volgens ons kon de Vespa niet zo strak gespoten zijn geweest, toen hij in 1963 de fabriek uitrolde.
Volgende probleem was al het chroomwerk. De sierlijstjes waren niet zo prijzig en die hadden we al nieuw besteld maar bij de bagagedrager en de stootrand om de ‘billen’ lag dat anders en die waren zwaar aangetast. De straler heeft alles gestraald en vervolgens gepoedercoat met een verfsoort die het midden houdt tussen een chroomkleur en de kleur van roestvrij staal. Toen deze delen weer terug kwamen waren we bijzonder verheugd over het prachtige resultaat! Alles boven op een slaapkamer neergelegd, die zou gaan fungeren als tijdelijke werkplaats voor de opbouw. Maar ondertussen verstreek er toch wel een jaar voordat we ècht aan de slag gingen met het frame en de verdere opbouw!
De afgelopen kerstperiode hebben we de draad letterlijk en figuurlijk weer opgepakt door de draadboom en kabels door het frame te halen, ging vrij makkelijk met een kunststof trekveer en een beetje ducktape. Onze eigen (nauwgezette) aantekeningen van de elektrische aansluitingen waren inmiddels spoorloos verdwenen(!). Gelukkig via internet exact het juiste stroomschema kunnen vinden en tot mijn verbazing klopte ieder detail van het schema, tot en met de kleuren van de bedrading! Een geluk bij een ongeluk was dat ik gezien mijn elektrotechnische achtergrond goed schema kan lezen.
Nu, begin januari zijn we zover dat de scooter verplaatst kan gaan worden van de geïmproviseerde werkplaats naar beneden. Als het straks een paar dagen mooi weer wordt gaan we het motorblok en weer onder hangen en de kabels en bedrading daarop aansluiten. Dit voorjaar moet de UR-86-38 weer de weg op!!

(met dank aan Johan voor dit mooie verslag)

Op woensdag 5 februari organiseert Johan een clubtafel avond om zijn project te tonen. Meer informatie via Sharon.
Foto Album