En toen waren er nog maar 7. Vandaag hebben we de door Remondo uitgezette herfstrit gereden. WE dat zijn 7 van de 20 leden die zich oorspronkelijk hadden aangemeld voor deze rit.
Deels door ziekte of door andere persoonlijke omstandigheden maar vooral door de minder goede weersvooruitzichten ofwel de “terreur van de buienradars/alarmen” haakten 13 van de aangemelde leden af. Jammer maar ook wel begrijpelijk. Desalniettemin is het een mooie dag geworden.
Bij aankomst bij het restaurant van vertrek in Vierhouten hadden we allemaal al één of meer buien achter de rug. De weg naar Vierhouten was zonder navigatie echter al vanuit de wijde omgeving duidelijk; het was, ik verzin het niet, de plek waar de blauwe lucht boven was en waar de zon scheen. Toen ik om 10.15 uur arriveerde zaten de eerste 3 enthousiastelingen al te wachten. Al snel waren we met ons zessen. Eigenlijk hadden we na de koffie al meteen willen vertrekken maar we vonden dat we toch nog even moesten afwachten of Remondo zou meerijden. Leek ons trouwens ook wel zo handig als dat zo zou zijn. En ja, ook Remondo kon gelukkig meerijden. Hij had moeten tanken maar was vergeten dat hij geen mengolie bij zich had. Dus dat moest eerst nog ergens worden opgescharreld.
Bij het zonnige vertrek gingen we direct de bossen richting Gortel in. Helaas ging vanaf dat moment ook de regen met ons mee. Desondanks hebben we tussen de (vele) druppels door toch van de omgeving kunnen genieten. Vanaf de Gortelse heide richting Vaassen, Apeldoorn en Hoog Soeren en Uddel. Eigenlijk was het de bedoeling geweest om via Kootwijkerbroek en Garderen naar de lunchlocatie in Ermelo te rijden maar door ziekte van de kok aldaar hadden ze Remondo gisteren al gemeld dat de lunch niet door kon gaan. Flexibel en creatief als Remondo is was dat natuurlijk geen enkel probleem want bij vertrek had hij al geregeld dat we voor de lunch ook weer bij De Vossenberg in Vierhouten terecht konden. En aldus geschiedde. Via Uddel, Staverden, Leuvenum en Elspeet zijn we weer naar Vierhouten gereden waar de gereserveerde tafel al voor ons klaar stond. Fantastisch geregeld dus. Evenals de lunch zelf overigens. Waar in Nederland vind je een broodje wildzwijn met jachtsaus voor de lunch…..nergens toch?
Hoewel ook weer tijdens de lunch de zon uitbundig scheen, jawel, Vierhouten dus, waren de deelnemers unaniem in het besluit om, tegen de achtergrond van de vele regen die er tot drie uur nog zou kunnen vallen, de lunch als einde van de rit te beschouwen en dat hebben we dus gedaan. Misschien maar goed ook want gedurende de terugreis is het geen moment meer droog geweest. Ja, toen ik thuis kwam in Didam. Strak blauwe lucht en stralende zon! Hoe mooi kan een dag eindigen, toch?
Remondo, dank voor de mooie rit en alle deelnemers dank voor de gezelligheid. (klik hier voor de foto’s)
Ron van Asselt
(Tekst: Ron van Asselt, foto’s: Berry Uilkema, Harm Geurts Maurice Bayens, Bob Nijhuis)