De thuisblijversrit voor diegene die even niet op vakantie waren. Hoewel we verwacht hadden dat er velen van ons naar de zon vertrokken waren, bleven er toch aanmeldingen binnen druppelen. De rit van de damesrit werd weer uit de lade getrokken. Ditmaal voor een hele andere samenstelling aan mensen dan met de damesrit. Dus alleen voor de ritmeesters was deze rit niet nieuw. Er werd wederom verzamelt bij de Luifel in Ruurlo en het zonnetje liet zich van de goede kant zien.
Er schoof een mogelijk nieuw clublid bij aan tafel, welke via de site had vernomen dat we hier gingen starten. Ook een Belgische Vesparijder van Vespa Club Oostende voegde zich bij de deelnemers. Er werd gezellig bijgepraat. Op de vertrektijd werd er toch enigszins getwijfeld of we wel zouden gaan. Dit omdat er twee trouwe leden niet waren, welke zich wel hadden aangemeld. Er werd nog maar een keertje koffie besteld en afgesproken om een kwartier later te gaan. Er verscheen een politiewagen ten tonele. De agent werd argwanend bekeken toen hij zich wende tot ons Vesparijders. Echter bleek deze met een goed doel te komen. Hij kwam vertellen dat er twee clubleden onderweg waren gestrand met een lekke band, maar dat ze nu onderweg waren naar Ruurlo. Onze twijfel was dus niet voor niets. De achterblijvers verschenen en werden voorzien van koffie om even bij te komen.
Toen iedereen voldoende uitgezeten hadden gingen we op weg. Via diverse kronkelwegen naar Bronkhorst voor een fijne lunch. De gehele weg liet het zonnetje zich zien en dreigde er langs ons heen een verraderlijk buitje. Aangekomen in Bronkhorst werden we door dit buitje ingehaald. Gelukkig voor ons hadden we hier ons lunchplek en konden we lekker binnen zitten, terwijl er buiten een flinke sluis werd opgetrokken. Bij deze lunchplek voegden nog twee Vespaleden zich bij de groep. Na de lunch vervolgde zich de rit. Naar Wichmond, Vorden, Laren en vandaar naar Lochem. De hele tijd kregen we een soort van motregen mee, wat een verzwakte variant was van iets dat verderop stevig tekeer ging. In Lochem werden we dan toch door deze bui verrast. Er werd gescholen langs de weg onder de bomen. Dat dit niets af deed aan het goede humeur van de Vesparijders was zeker te merken. Het buitje ging voorbij en we ging op naar de barbecue.
In Ruurlo op het barbecue-adres, werd er afscheid genomen van twee Vesparijders, waaronder onze Belg (want zo voelt dat na een dag samenrijden, ónze Belg). Deze Vesparijders hadden beiden nog een flinke rit voor de boeg, de één naar Noord-Holland en de ander naar omgeving Oostende. De barbecue werd aangestoken en een laatste hoosbui verscheen ten tonele. Met zijn allen onder het zonnescherm zorgde voor hilariteit alom. De gastheer demonstreerde nog even hoe je het meest nat wordt van het verzamelde water van het zonnescherm, terwijl de salade en het stokbrood alvast werd geproefd. De wolken verdwenen en de zon verscheen. Iedereen had het erg naar zijn zin, er werd niet alleen gepraat over Vespa’s. Ook politieke en gemeentelijke kwesties kwamen ten tafel, evenals uiteenlopende meningen over goede en slechte vakantielanden. Ik als voorop rijdster en gastvrouw van deze dag, heb genoten. Fijne Vespa vrienden dit moeten we zeker vaker doen. Bedankt voor jullie deelname aan deze rit.
Met dank aan Sharon & Niek voor het organiseren van deze rit.